Her şeyin bu kadar karışık olduğu bir yerde bile, içimde bir düzen kurma isteği var. Belki hâlâ tamamen çözemedim kendimi ama en azından artık saklamıyorum da. Ne hissediyorsam o… Kırgınsam kırgınım, umutluysam umutluyum. Eskisi gibi değil hiçbir şey, ben de değilim zaten. Ama bu kötü bir şey değil. Her seferinde başa sarıyor gibi hissetsem de, fark ediyorum ki her döngüde biraz daha büyüyorum. Kendime yüklenmeden, kendimi aceleyle iyileştirmeye çalışmadan sadece olduğum gibi kalarak ilerlemeye çalışıyorum.

Çünkü içimde bir yer, hâlâ güzel şeylerin beni bulabileceğine inanıyor.