“Bir yetişkin olarak öğrenmek zorunda kaldığım en zor ders, içten ne kadar paramparça hissedersem hissedeyim, devam etme gerekliliğiydi.
Bu gerçek çiğdir, filtresizdir ve acı verecek kadar evrenseldir.

Hayat, yorgun düştüğümüzde, kalbimiz kırıldığında ya da zihnimiz tükenmiş hissettiğinde durmaz.

Hareket etmeye devam eder; sarsılmaz, kayıtsız ve bizden ritmine ayak uydurmamızı ister.

Keder için bir duraklatma tuşu yoktur, iyileşme için bir mola yoktur, dünyanın nazikçe geri çekilip bizi onarmamıza izin verdiği bir an yoktur.”

— Ernest Hemingway